Τσαγκαράδα
Το πρώτο χωριό που έρχεται στο μυαλό του περισσότερου κόσμου ως «το ομορφότερο του Πηλίου», μπορεί να μην είναι αυτό που θα λέγαμε μυστικό ησυχαστήριο. Έχει έναν ρομαντικό ξενώνα κάθε τρία μέτρα και είναι κάθε Σαββατοκύριακο πλημμυρισμένη από ζευγαράκια που συρρέουν σε λαϊκό προσκύνημα. Υπάρχει, όμως, ένας πολύ καλός λόγος γι’ αυτό, κι αυτός είναι ότι η Τσαγκαράδα (ό,τι και αν της προσάπτεις για την υπερπροβολή της) είναι υπέροχη. Ατμοσφαιρικά αρχοντικά στολίζουν τα πετρόχτιστα καλντερίμια της, αιωνόβια πλατάνια σκεπάζουν την πλατεία της, τρεχούμενα νερά προσφέρουν το ιδανικό πηλιορείτικο soundtrack. Και στην άκρη όλων αυτών, σαν κορνίζα για ένα από τα ομορφότερα χωριά του Πηλίου, ξεκινά ένα παραμυθένιο δάσος στρωμένο με χρυσαφιά φύλλα που θα απολάμβανες να πατάς αν δεν φοβόσουν ότι ο θόρυβός τους θα ξυπνήσει τις νεράιδες.
Μηλιές
Ψηλά στη λίστα με τα αγαπημένα πηλιορείτικα χωριά πολύ κόσμου, οι Μηλιές μπορεί να μην είναι γεμάτες κουκλίστικα αρχοντικά –λίγα επιβίωσαν από την φωτιά του 1943– είναι όμως ένα χωριό σωστό μουσείο, που δε χορταίνεις να βολτάρεις. Οι περίτεχνες κρήνες του αναβλύζουν κρυστάλλινο νερό, ο παλιός σταθμός του τραίνου που το λέγαμε Μουντζούρη και η εντυπωσιακή γέφυρά του φέρουν τη βαριά υπογραφή του Εβαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρα του γνωστού ζωγράφου, και η Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών φιλοξενεί στο συγκλονιστικό της κτίριο 1.600 βιβλία που τυπώθηκαν από το 1497 έως το 1899. Κι αφού θα ξεκινήσετε το sightseeing (το ίδιο το χωριό σας παρασύρει, κι ας μην είστε ιδιαίτερα ιστοριοδίφες) κάντε μια στάση και στην εκκλησία των Ταξιαρχών, για να ρίξετε μια ματιά στις τουλάχιστον εντυπωσιακές –αν όχι και λίγο αιρετικές– τοιχογραφίες του 17ου αιώνα που τη στολίζουν.
Βυζίτσα
Αν ρίχνατε μια ματιά σε όλα τα χωριά του Πηλίου, για να διαλέξετε ένα και να το ανακηρύξετε διατηρητέο, ποιο θα ήταν αυτό; Ο ΕΟΤ πάντως ενέταξε πρώτη τη Βυζίτσα στο πρόγραμμα αποκατάστασης και διατήρησης της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Τα αρχοντικά της είναι ίσως τα χαρακτηριστικότερα ολόκληρου του Πηλίου, και τα λιθόκτιστα καλντερίμια της σε προκαλούν να χαθείς στο λαβύρινθό τους με τις ώρες, σταματώντας ξανά και ξανά για να θαυμάσεις άλλο ένα κατάλευκο αρχοντικό με καφετιά σκεπή, να φωτογραφίσεις άλλο ένα σκαλιστό μπαλκόνι, να περιεργαστείς άλλη μια εντυπωσιακή είσοδο. Όταν κουραστούμε, πιάνουμε τραπεζάκι κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο – σήμα κατατεθέν του χωριού στην πλατεία, για ελληνικό καφεδάκι ψημένο στη χόβολη ή ντόπιο τσίπουρο και μεζεδάκια.
Άγιος Λαυρέντιος
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ήταν το μυστικό που κρατούσαν επτασφράγιστο οι πιο φανατικοί… Πηλιόφιλοι. Με κάποιο μαγικό τρόπο κατάφερε να διαρρεύσει, και πλέον είναι ξακουστό ως ένα από τα –αντικειμενικά– ομορφότερα χωριά του Πηλίου. Κρυμμένα πίσω από καστανιές και αγριοκερασιές, τα φαντασμαγορικά αρχοντικά του στολίζουν τα λιθόστρωτα δρομάκια του, σε ένα σκηνικό που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ολόκληρο το Πήλιο σε μικρογραφία. Για ένα μίνι μάθημα αρχιτεκτονικής, αναζητήστε τα τρία διασημότερα αρχοντικά του χωριού: του Γκλαβάνη, με τα εμφανή ανατολίτικα στοιχεία, του Παπαθανασίου, με τα νεοκλασικά χαρακτηριστικά, και του Κανταρτζή, με τα τοξωτά παράθυρα.
Ζαγορά
Αν την βλέπατε μόνο σε φωτογραφίες, μαζί με τα άλλα τέσσερα χωριά της λίστας μας, πιθανότατα θα την απορρίπτατε ως το λιγότερο όμορφο απ’ όλα. Ίσως, μάλιστα, να βάζατε στη θέση της, για να συμπληρωθεί το top-5, κάποιο άλλο από τα «δυνατά χαρτιά» του Πηλίου, όπως την Πορταριά ή τη Μακρινίτσα. Η Ζαγορά, όμως, έχει την απόλυτη γοητεία του πιο αυθεντικά ζωντανού χωριού του Πηλίου. Μπορεί να μην είναι καρτποσταλική (αν και έχει το μερίδιό της σε εντυπωσιακά αρχοντικά και αιωνόβια πλατάνια) και να μην είναι πνιγμένη στους ρομαντικούς ξενώνες και τους επισκέπτες με τις φωτογραφικές μηχανές ανά χείρας. Δεν τα χρειάζεται, άλλωστε, όλα αυτά –έχει τον παλμό της, την ολόδική της ατμόσφαιρα, κι εκείνη την αίσθηση που αποπνέει ότι εδώ είναι ένα χωριό που το ζεις, όχι που το βλέπεις. Αν, ωστόσο, επιμένετε για αξιοθέατα, ούτε αυτά θα σας λείψουν: Το Ελληνομουσείο, στο δρόμο προς το Χορευτό, είναι το παλαιότερο σχολείο του Πηλίου, κι είχε για μαθητή μεταξύ άλλων τον Ρήγα Φεραίο. Και η βιβλιοθήκη της Ζαγοράς, που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα, φιλοξενεί στα ράφια της περί τους 3.000 τόμους, χάρτες και έγγραφα του 17ου και 18ου αιώνα.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου